Πρόκειται για εξάνθημα που εμφανίζεται σε εφήβους και νέους, συνηθέστερα άνδρες. Η νόσος μπορεί να ξεκινήσει με συμπτώματα οξείας λοίμωξης, όπως ο πυρετός και η κακουχία.
Οι βλάβες εμφανίζονται με την μορφή των διαδοχικών εκθύσεων, και με μεγάλη ποικιλία βλαβών, από κηλίδες, φυσαλίδες, φλύκταινες, εφελκίδες, μέχρι και βλατίδες με στερεά προσκολλημένα λέπια.
Το εξάνθημα εμφανίζεται περισσότερο στον κορμό τους βραχίονες και τους μηρούς.
Οι δερματικές βλάβες είναι συνήθως χωρίς συμπτώματα, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει κνησμός.
Τέλος μπορεί να έχουμε βλάβες και στον βλεννογόνου του στόματος και των γεννητικών οργάνων.
Μπορεί να είναι φλεγμονώδης αντίδραση σε λοίμωξη, μια καλοήθης λεμφοκυτταρική διαταραχή ή να σχετίζεται με Αγγειίτιδα.
Οι λοιμώξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε Λειχηνοειδή Πυτιρίαση είναι: Τοξόπλασμα, ιός Epstein- Bar, Κυτταρομεγαλοιός, Σταφυλόκοκκος Aureus, Στρεπτόκοκκος Α αιμολυτικός, Παρβοιός (Πέμπτη Νόσος των παιδιών)
Έχει δύο μορφές, την Οξεία Λειχηνοειδή Πυτιρίαση–PLEVA και την Χρόνια Λειχηνοειδή Πυτιρίαση.
Η Οξεία μορφή εμφανίζεται σε νεαρά άτομα στον κορμό και τα άκρα, και συνήθως διαρκεί ένα με δύο μήνες. Επειδή κάποιες από τις βλάβες μπορεί να αφήσουν ουλή, όπως στην Ανεμοβλογιά, η μορφή αυτή ονομάζεται και Ανεμοβλογιοειδής.
Η Χρόνια μορφή, προσβάλλει νεαρά άτομα και παιδία κυρίως στα άκρα. Χαρακτηριστική είναι εδώ η εμφάνιση ερυθρόφαιων βλατίδων με στερεά προσκολλημένο λέπι
Η διάγνωση μπορεί να γίνει με την λήψη του ιστορικού και μία απλή δερματολογική εξέταση .
Απαιτείται όμως να γίνει Βιοψία δέρματος για επιβεβαίωση της διάγνωσης, καθώς πολλές φορές η Λειχηνοειδής Πιτυρίαση συγχέεται με την Σταγονοειδή μορφή της Ψωρίασης, που κάνει την ίδια εικόνα και συνήθως εμφανίζεται σε νέα άτομα και αυτή μετά από λοίμωξη.
Ακολουθεί μία πορεία μηνών με εξάρσεις του ποικιλόμορφου εξανθήματος, αλλά συνήθως εξαφανίζεται αυτόματα μέσα σε 6 με 12 μήνες. Στην αρχή απαιτείται αντιμετώπισης της όποιας λοίμωξης με Πενικιλίνη ή Τετρακυκλινη.
Στους περισσότερους ασθενείς μίγματα με Κορτιζόνη είναι η μόνη θεραπευτική παρέμβαση που χρειάζεται. Μπορούμε τοπικά να εφαρμόσουμε και Tarcolimus, Pimecrolimus.
Ανάλογα με την περίπτωση μπορούν να δοθούν και από το στόμα, Κορτιζόνη, Μεθοτρεξάτη, Δαμψονη, Ακιτρετίνη και Κυκλοσπορίνη. Τέλος η Φωτοθεραπεία βοηθάει, είτε ως φυσικό φως είτε ως φως από ειδικές λάμπες.
