Πρόκειται για Αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλει τις τρίχες, χωρίς βλάβη του δέρματος. Μπορεί να εμφανιστεί στο τριχωτό της κεφαλής, τα φρύδια, τα γένια ή να είναι καθολική. Μπορεί να προσβληθούν παιδιά, ενήλικες γυναίκες και άντρες.
Σε μεγάλο βαθμό υπάρχει κληρονομικό ιστορικό της νόσου, ή άλλου Αυτοάνοσου νοσήματος.
Στον ίδιο ασθενή μπορεί να συνυπάρχουν δύο ή και περισσότερα Αυτοάνοσα, όπως για παράδειγμα Γυροειδής Αλωπεκία μαζί με Λεύκη και Ψωρίαση.
Συνηθέστερα πάντως, η εκδήλωση της νόσου σχετίζεται με κάποιο έντονα αγχωτικό ή ψυχοτραυματικό γεγονός.
Συχνότερα εμφανίζεται μία μεμονωμένη στρογγυλή πλάκα στο τριχωτό της κεφαλής χωρίς τρίχες, η οποία δεν συνδυάζεται με πόνο, κνησμό ή άλλο σύμπτωμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι τυχαίο εύρημα στο Κομμωτήριο και αποκαθίσταται είτε αυτόματα, είτε μετά από θεραπεία.
Το αν θα εμφανιστούν και άλλες πλάκες δυστυχώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε και ούτε να το φρενάρουμε.
Σε μικρότερο αριθμό περιστατικών μπορεί να έχουμε προσβολή και των φρυδιών και βλεφαρίδων, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις νεαρών ανδρών, που έχουν βλάβες μόνο στα γένια.
Εξαιρετικά σπάνιο να έχουμε ολική απώλεια των τριχών της κεφαλής ή και των τριχών όλου του σώματος.
Σπάνια εντόπιση είναι και τα νύχια που μπορεί να παρουσιάσουν γραμμώσεις ή εντυπώματα, μέχρι και ονυχόλυση ταυτόχρονα πολλά νύχια μαζί .
Συνήθως στις μεμονωμένες πλάκες, οι τρίχες ξαναβγαίνουν ακόμη και χωρίς θεραπεία. Το μόνο στοιχείο που μας βοηθάει να καταλάβουμε αν η νόσος είναι ενεργός, είναι η παρουσία τριχών σαν θαυμαστικά. Δηλαδή τριχών, με μήκος λίγων εκατοστών, με φυσιολογικό κορμό, αλλά η τρίχα προς την πλευρά του δέρματος είναι λεπτή και αποχρωματισμένη.
Στην διάρκεια αποκατάστασης, μπορεί στην πλάκα να εμφανιστούν λευκές τρίχες, οι οποίες παίρνουν σιγά-σιγά το αρχικό τους χρώμα. Υπάρχουν ασθενείς που αναφέρουν ότι το κεφάλι τους άσπρισε μέσα σε μία νύχτα.
Όταν αντί για στρογγυλές πλάκες, η απώλεια των τριχών παίρνει οφιοειδή μορφή, δυστυχώς η ανταπόκριση στην θεραπεία είναι δύσκολη. Θεωρείται θεραπευτική πρόκληση για κάθε γιατρό.
Άλλα στοιχεία που μας προειδοποιούν σχετικά με την πρόγνωση της νόσου, είναι η εμφάνιση της Γυροειδούς Αλωπεκίας σε παιδιά, η συνύπαρξη Ατοπίας και οι συχνές υποτροπές.
Θεραπεία πρώτης εκλογής τοπικά είναι η Κορτιζόνη. Άλλοτε με την μορφή κρέμας ή λοσιόν και άλλοτε με ενέσεις που γίνονται στο δέρμα της άτριχης πλάκας.
Επίσης μόνη της είτε σε συνδυασμό με την Κορτιζόνη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η Μινοξιδίλη, που διατίθεται σε διάλυμα των 2% και 5% .
Ακόμη μπορεί να γίνει τοπική εφαρμογή Tacrolimus ή Pimecrolimus.
Τοπικά μπορούμε να κάνουμε αγωγή με Ανθραλίνη. Πρόκειται για ερεθιστική ουσία που χορηγείται σε μείγμα βαζελίνης και ενώ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, είναι πολύ δύσκολο για τον ασθενή να ακολουθήσει το πρωτόκολλο της αγωγής.
Το Δινιτροχλωροβενζένιο (DNCB) είναι επίσης τοπική ερεθιστική ουσία η οποία πριν χρησιμοποιηθεί πρέπει να έχει γίνει ευαισθητοποίηση. Και οι δύο αυτές ουσίες δεν πολυχρησιμοποιούνται πλέον.
Για τις επίμονες και εκτεταμένες περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθούν από το στόμα Κορτιζόνη, Κυκλοσπορίνη, Μεθοτρεξάτη καθώς και Φωτοθεραπεία.
Τέλος, περιμένουμε να έρθει στην χώρα μας βιολογικός παράγοντας που βοηθά στην άμεση επανέκφυση των τριχών ακόμα και στο πιο δύσκολο περιστατικό.
Προτείνεται εκτός από την θεραπεία που δίνει ο Δερματολόγος, οι ασθενείς με Γυροειδή αλωπεκία να έχουν και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς, όταν αυτό απαιτείται.