Είναι ένα συχνό, χρόνιο νόσημα, από λοίμωξη από τον ιό του Απλού Έρπητα τύπου ΙΙ και λιγότερο του τύπου Ι. Προσβάλει αιδοίο, πέος, όρχεις, περιπρωκτική περιοχή και όλη την περιγεννητική περιοχή.
Η εμφάνιση γίνεται μέσα σε δύο με είκοσι μέρες ( συνήθως έξι μέρες), από την επαφή με τον ιό. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση φυσαλίδων που σπάζουν, δημιουργούν ελκώσεις και στην συνέχεια επουλώνονται χωρίς συνήθως να αφήνουν ουλή. Στις περισσότερες περιπτώσεις η πρωτομόλυνση είναι ασυμπτωματική.
Είναι ξεκάθαρο ότι η μετάδοση γίνεται με επαφή δέρματος, με μολυσμένο δέρμα, συνήθως κατά την σεξουαλική επαφή. Δεν αποκλείεται όμως και η μετάδοση με μολυσμένα αντικείμενα, αν και είναι μάλλον σπάνια. Ο κίνδυνος νόσησης, αυξάνεται όσο περισσότερους ερωτικούς συντρόφους έχει κάποιος και όταν η επαφή γίνεται χωρίς προφύλαξη. Συνηθέστερα η πρωτομόλυνση γίνεται στις νεαρές ηλικίες και στην συνέχεια τα άτομα αυτά κουβαλούν τον ιό σε λανθάνουσα κατάσταση.
Ο ιός λοιπόν, βρίσκεται δια βίου στο δέρμα και κάτω από καταστάσεις άγχους, κόπωσης,λοίμωξης ή κατά την έμμηνο ρύση, υποτροπιάζει.
Υπάρχουν μελέτες, που δείχνουν ότι άτομα με προηγούμενη μόλυνση προστατεύονται από επαναμόλυνση, λόγω παραγωγής αντισωμάτων κατά του ιού.
Τα περισσότερα άτομα στην πρωτομόλυνση είναι ασυμπτωματικά, οπότε ουσιαστικά δεν γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί.
Το εξάνθημα χαρακτηρίζεται από φυσαλίδες με ερυθηματώδη περιφέρεια, που εμφανίζονται κατά ομάδες και συνοδεύονται από αίσθημα καύσου. Κάποιες φορές το αίσθημα καύσου μπορεί να προηγείται του εξανθήματος δύο ή τρεις μέρες. Οι φυσαλίδες μεγαλώνουν, σπάζουν, δημιουργούν διαβρώσεις, η περιοχή ορορροεί και υπάρχει πόνος. Η επούλωση γίνεται σιγά-σιγά χωρίς ουλή, αν και μερικές φορές μπορεί να υπάρχει υπερμελάχρωση για πολλούς μήνες.
Κάποιες φορές μπορεί να υπάρχει οξεία εμφάνιση με πυρετό, κεφαλαλγία, κακουχία και μυαλγία τις πρώτες δύο με τρεις μέρες. Μπορεί ακόμα το εξάνθημα να συνοδεύει διόγκωση των γειτονικών λεμφαδένων, δυσουρία και πόνος λόγω οσφυϊκής ριζίτιδας.
Δεν είναι απαραίτητο κάθε φορά που υποτροπιάζει ο απλός έρπητας να έχει ακριβώς την ίδια συμπτωματολογία ή την ίδια έκταση.
Ανίχνευση του HSV ιού, με Καλλιέργεια υλικού από την βλάβη. Η εξέταση αυτή τεκμηριώνει την διάγνωση μέσα σε μία με δέκα μέρες και είναι θετική στο 70% των περιπτώσεων.
Ανίχνευση του αντιγόνου του HSV με Άμεσο Ανοσοφθορισμό από το υλικό των φυσαλίδων. Είναι ειδική εξέταση και πάντα θετική.
Μπορεί να γίνει PCR εξέταση που επίσης είναι ειδική και ευαίσθητη μέθοδος, αλλά εξαιρετικά δαπανηρή.
Ανίχνευση αντισωμάτων κατά του HSV με λήψη αίματος. Η θετικοποίηση της εξέτασης γίνεται στην πρωτομόλυνση μέσα σε 13 μέρες και με την εξέταση αυτή επιβεβαιώνουμε αν πρόκειται λοίμωξη τύπου Ι ή ΙΙ .
Επίχρισμα κατά Tzank από υλικό φυσαλίδας. Συνήθως παίρνουμε υγρό από άθικτη φυσαλίδα για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.
Η Βιοψία μπορεί να επιβεβαιώσει την διάγνωση, αλλά τόσο η χαρακτηριστική κλινική εικόνα όσο και πληθώρα άλλων εξετάσεων , καθιστούν την λήψη δέρματος από βλάβη μάλλον υπερβολική.
Πέρα από τις γενικές οδηγίες για την προστασία του συντρόφου και την χρήση μόνο προσωπικών αντικειμένων, όπως η πετσέτα κλπ, χρειάζεται να ληφθούν μέτρα για προστασία του ίδιου του ατόμου από επιμολύνσεις. Η καθαριότητα επομένως στην περιοχή είναι μεγάλης σημασίας, καθώς και η χρήση αντισηπτικών.
Οι Αντιΐκοί παράγοντες που χρησιμοποιούνται από το στόμα , μπορούν να δοθούν τόσο στην πρωτομόλυνση, όσο και στις υποτροπές. Σε περιστατικά με πολύ συχνές υποτροπές, μπορούν να δοθούν κατασταλτικά για διάστημα μερικών μηνών, έως και ένα χρόνο. Ένα από τα παλαιότερα φάρμακα στην θεραπεία του Έρπητα, είναι η Ακυκλοβίρη. Νεώτερα φάρμακα για την αντιμετώπιση του ιού είναι η Βαλακυκλοβίρη, η Φαμκυκλοβίρη.
Φαίνεται ότι το 32% των εγκύων έχουν αντισώματα κατά του ιού HSV. Μόνο ένα 10% των εγκύων κινδυνεύουν από πρωτομόλυνση. Στο 95% των νεογνών που μολύνονται, η μόλυνση γίνεται κατά την διάρκεια του τοκετού. Η μετάδοση μπορεί να γίνει ενδομήτρια, περιγεννητικά ή μετά τον τοκετό. Οι πιθανότητες πρωτοπαθούς λοίμωξης του νεογνού, αυξάνονται όταν η μητέρα έχει Έρπητα κατά τον τοκετό, ή σε απουσία αντι-HSV αντισωμάτων στην μητέρα. Σε περιπτώσεις τέτοιες δεν γίνεται φυσιολογικός τοκετός αλλά καισαρική τομή.
