Πρόκειται για μία από τις κλασικές Αυτοάνοσες παθήσεις, που προσβάλλει συνηθέστερα γυναίκες και χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις. Υπάρχει ο χρόνιος Δισκοειδής Ερυθηματώδης Λύκος που προσβάλλει μόνο το δέρμα, ο ‘Υποξυς Ερυθηματώδης Λύκος που προσβάλλει δέρμα και ίσως έχει ήπια προσβολή εσωτερικά και ο Συστηματικός που προσβάλει δέρμα και εσωτερικά όργανα.
Προσβάλει κυρίως πρόσωπο και τριχωτό της κεφαλής. Η υπεριώδης ακτινοβολία είναι ο πιο σημαντικός επιβαρυντικός παράγοντας. Το εξάνθημα χαρακτηρίζεται από δισκοειδείς πλάκες σtα μάγουλα, την μύτη, το μέτωπο και τα αυτιά. Οι πλάκες είναι ερυθρές, επηρμένες και κάποιες φορές έχουν κνησμό ή οίδημα. Η περιφέρεια του εξανθήματος είναι υπερμελαχρωματική και το κέντρο υπόχρωμο.
Πιο σπάνια μπορεί να προσβληθεί και το στόμα. Κάποιες φορές μπορεί να εμφανιστούν οζίδια ή υπερτροφικές βλάβες.
Μετά την υποχώρησή τους, αφήνουν συνήθως ουλές.
Πρόκειται για μια εκτεταμένη μη ουλωτική κλινική παραλλαγή του Λύκου, που χαρακτηρίζεται από φωτοευαισθησία και ήπια προσβολή εσωτερικά.Το εξάνθημα είναι πιο εκτεταμένο από την χρόνια μορφή.
Αφορά πρόσωπο, ώμους, βραχίονες και άνω τμήμα κορμού. Οι βλάβες είναι δισκοειδείς και υπάρχουν ευρειαγγείες- τηλαγγειεκτασίες που είναι μόνιμες. Μετά την υποχώρηση των δακτυλιοειδών βλαβών μπορεί να μείνει υποχρωμία. Στο τριχωτό η προσβολή δεν αφήνει ουλωτική Αλωπεκία.
Προσβάλει εσωτερικά όργανα, και όχι πάντα το δέρμα.
Μπορεί να έχουμε ερύθημα παρειών και μύτης, διάχυτη αλωπεκία, φωτοευαισθησία με εκδήλωση κηλιδοβλατιδώδους εξανθήματος σε ηλιοεκτεθειμένες περιοχές και τέλος η υποχώρηση των βλαβών γίνεται χωρίς σχηματισμό ουλών. Μπορεί να έχουμε φαινόμενο Raynaud και Αγγειίτιδα.
Από πλευράς συστηματικής προσβολής, συχνότερα έχουμε των νεφρών, των πνευμόνων, των αρθρώσεων και του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Ακόμη μπορεί να έχουμε πυρετό, αναιμία, λευκοπενία, θρομβοκυτταροπενία και λεμφαδενίτιδα .
Στον Συστηματικό Λύκο, εκτός από την χαρακτηριστική αύξηση των ΑΝΑ σε πολύ υψηλούς τίτλους, έχουμε ακόμη θετικά anti-DNA και anti-SM.
Αρχικά πρέπει να τηρούνται μερικά γενικά μέτρα, όπως η προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία με αντηλιακά και κατάλληλο ρουχισμό και διατήρηση σταθερής της θερμοκρασίας περιβάλλοντος.
Αποφυγή χρήσης φαρμάκων που μπορεί να επιδεινώσουν την νόσο όπως : Procainamide, Hydralazine, Quinidine, Isoniazid, Minocycline, Methyldopa, Chlorpromazine κλπ.
Στον δερματικό Λύκο, τα τοπικά ισχυρά κορτικοστεροειδή και τα Ανθελονοσιακά φάρμακα από το στόμα είναι οι θεραπείες εκλογής.
Τοπικά επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί τα Tacrolimus και Pimecrolimus. Σε υπερτροφικές βλάβες γίνονται ενδοβλαβικές ενέσεις Κορτιζόνης, ενώ έχουν δοκιμαστεί με αποτελεσματικότητα σε κάποιους ασθενείς τα Ρετινοειδή και η κρέμα Imiquimod.
Από το στόμα εκτός των Ανθελονοσιακών, δίνουμε Ανοσοκατασταλτικά όπως η Μεθοτρεξάτη, η Μυκοφαινολάτη, η Κυκλοσπορίνη και η Δαμψόνη.
Τέλος λόγω της αποφυγής ηλιοέκθεσης, πρέπει να ελέγχονται τα επίπεδα Βιταμίνης D και να αναπληρώνονται τα ελλείμματά της.
Στην συστηματική μορφή της νόσου είναι πολλές φορές απαραίτητη η χρήση Κορτιζόνης από το στόμα, αλλά ακόμα έχουν δοθεί Κυκλοφωσφαμίδη, Θαλιδομίδη και ο βιολογικός παράγοντας Rituximab.
Κάποιες φορές η Φωτοθεραπεία ή Φωτοδυναμική θεραπεία είναι υποβοηθητικές, αν και δεν είναι διαδεδομένες στην χώρα μας.