Σπάνια Αυτοάνοση πάθηση που προκαλεί φλεγμονή των γραμμωτών μυών με αποτέλεσμα εμφάνιση μυϊκής αδυναμίας και δερματικό εξάνθημα.
Υπάρχουν τρεις τύποι: των ενηλίκων, ο νεανικός και αυτός που συνυπάρχει με άλλα νοσήματα του συνδετικού ιστού.
Πιστεύεται ότι στην αιτιολογία του νοσήματος συμμετέχει κάποιο στέλεχος ιού και η παρουσία ενός αντιγόνου, του Jo-1, που εμφανίζει χαρακτηριστικά όμοια με των πρωτεϊνών των ιών, μάλλον ενισχύει την θεωρεία αυτή.
Η εμφάνιση Δερματομυοσίτιδας στους ενήλικες, σε κάποιο βαθμό σχετίζεται με κακοήθεια, και φαίνεται ότι η αντιμετώπιση της κακοήθειας οδηγεί σε υποχώρηση και των δερματικών βλαβών.
Χαρακτηρίζεται από αδυναμία των μυών που βρίσκονται κοντά στον κορμό. Ο ασθενής αρχικά εμφανίζει κόπωση όταν σηκώνει τα χέρια πάνω από τους ώμους (όπως κατά την χρήση σεσουάρ για τα μαλλιά) και δυσκολία να σηκωθεί από την καθιστή θέση.
Στο δέρμα εμφανίζει χαρακτηριστικό οίδημα περιοφθαλμικό και ένα ερυθροϊώδες χρώμα στα πάνω και κάτω βλέφαρα . Το χαρακτηριστικό αυτό χρώμα μπορεί να επεκταθεί και μάγουλα, το μέτωπο, τον λαιμό, την πάνω επιφάνεια των δακτύλων, τους αγκώνες και τα γόνατα. Σπανιότερα στο υπόλοιπο σώμα υπάρχει η ερυθροϊώδης χρώση.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό, είναι η εμφάνιση βλατίδων στις αρθρώσεις των δακτύλων ( σημείο Gottron), που συνοδεύεται από στικτές αιμορραγικές κηλίδες γύρω από τα νύχια.
Πέρα από τη κλινική εικόνα που είναι χαρακτηριστική, απαιτούνται και εργαστηριακές εξετάσεις.
Βρίσκουμε αυξημένη Ταχύτητα Καθίζησης Ερυθρών, θετικά ΑΝΑ ομοιογενή ή στικτά, αυξημένα τα ένζυμα των μυών (τρανσαμινάσες, αλδολάση, LDH και CPK). Τέλος η ανεύρεση του αντιγόνου Jo-1 επιβεβαιώνει την διάγνωση.
Συνήθως δίνουμε με αρκετά καλά αποτελέσματα Κορτιζόνη από το στόμα. Μπορούμε συνδυαστικά να δώσουμε Μεθοτρεξάτη και Αζαθειοπρίνη.