Είναι νόσημα αγνώστου αιτιολογίας που μπορεί να εμφανισθεί σε κάθε ηλικία και είναι συχνότερο στις γυναίκες. Είναι πολλά τα περιστατικά παιδιών και νεαρών εφήβων. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση δακτυλιοειδών βλαβών, συχνότερα σε χέρια και πόδια.
Υπάρχουν πολλές και αντικρουόμενες απόψεις όσον αφορά στην σχέση του νοσήματος με τον Σακχαρώδη Διαβήτη (του ασθενούς ή κάποιου της οικογένειας). Επειδή όμως συχνά βρίσκουμε να υπάρχει διαταραχή σχετιζόμενη με τον Διαβήτη, καλό είναι πάντα να ελέγχεται. Θεωρείται πάντως, ότι συχνότερα Σακχαρώδη Διαβήτη εμφανίζουν τα περιστατικά με την διάσπαρτη μορφή του νοσήματος. Ακόμη η διάσπαρτη μορφή, μπορεί να σχετίζεται με Δυσλιπιδαιμία, Λέμφωμα ή AIDS. Η εντοπισμένη μορφή μπορεί να σχετίζεται με Θυρεοειδίτιδα.
Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση δακτυλιοειδών βλαβών που στην περιφέρεια είναι επηρμένες και αποτελούνται από πολυάριθμες βλατίδες. Μπορεί να είναι μικρές, ή να έχουν μέγεθος μερικών εκατοστών. Εμφανίζονται συχνότερα στα χέρια κοντά στα δάκτυλα και τους αστραγάλους, αλλά και στους βραχίονες και τις κνήμες. Στην διάσπαρτη μορφή, μπορεί να προσβληθεί όλο το σώμα, αλλά συνήθως οι βλάβες είναι μικρότερες. Πιστεύεται ότι η διάσπαρτη μορφή πιθανόν να είναι αποτέλεσμα υπερβολικής επίδρασης της ηλιακής ακτινοβολίας. Τέλος, σε περίπτωση τραυματισμού των βλαβών, οι ασθενείς συνήθως αισθάνονται έντονο πόνο.
Το εντοπισμένο Δακτυλιοειδές Κοκκίωμα, συνήθως υποχωρεί σε μερικούς μήνες ή και έτη.
Η διάσπαρτη μορφή είναι πολύ πιο επίμονη και διαρκεί για δεκαετίες.
Όταν η βλάβη είναι εντοπισμένη και μικρή, η Κρυοθεραπεία είναι αρκετά αποτελεσματική. Σε εντοπισμένες μορφές μπορούμε ακόμη να δώσουμε τοπικά, Κορτιζόνη, Tarcolimus, Pimecrolimus, ή και κρέμα Imuquimod. Σε εντοπισμένες αλλά πιο οζώδεις μορφές μπορεί να γίνει και ένεση κορτιζόνης πάνω και μέσα στην βλάβη.
Στην διάσπαρτη μορφή, δίνουμε από του στόματος, Κορτιζόνη, Ισοτρετινοίνη, Μεθοτρεξάτη, Δαμψόνη, Υδροξυχλωροκίνη, Τετρακυκλίνες και Κυκλοσπορίνη.
Τελευταία για την διάσπαρτη μορφή έχουν δοθεί και βιολογικοί παράγοντες όπως Adalimumab και Infliximab. Τέλος με καλά αποτελέσματα έχει χρησιμοποιηθεί η Φωτοδυναμική θεραπεία.
